Hoewel de vijfde ronde van de Nationale Clubcompetitie formeel een uitwedstrijd was, werd deze wedstrijd tegen de Leidenaren in onderling overleg in de Rijnsburgse Wilhelminaschool gespeeld. Het werd een leuke en spannende strijd. Toen ik na ruim drie uur geconcentreerd spelen naar het scorebord keek, stond daar nog steeds nul - nul. Alle zestien dammers zaten achter hun bord te peinzen en te zwoegen. We kwamen op voorsprong toen Joop Burgerhout plotseling mededeelde deed dat Nico "per ongeluk" had gewonnen! Dat was natuurlijk een grapje van Joop, want in werkelijkheid speelde Nico een puike partij tegen de Leidse voorzitter Jack van der Plas.
Nico Mul (865) - Jack van der Plas (995) 2 - 0
De door Van der Plas gehanteerde Dumont-verdediging is door Nico met grote nauwkeurigheid behandeld en heeft geleid tot de voltooide lange-vleugel-opsluiting (LVO). In feite ligt zwart hier aan de ketting. Als zwart hier afwachtende zetten zou spelen, dan brengt wit rustig schijf 45 naar 34 en schijf 43 naar 39. Zwart loopt dan vast of wit kan op het juiste moment met 28-23 de hele zaak openbreken. In de partij koos de zwartspeler vanuit de diagramstelling meteen voor een bevrijdingsactie die echter wel een pion kostte: 25...18-23 26. 29x18 13x31 27. 37x17 11x22 28. 28x17
Nico Mul (865) - Jack van der Plas (995) 2 - 0
Misschien had de zwartspeler vooraf gehoopt de verdwaalde witte schijf op 17 nog te kunnen veroveren, maar dat blijkt een illusie. Bovendien is hij nog steeds niet helemaal verlost van zijn LVO. Van der Plas rekte de strijd nog tot de 48e zet, maar Nico gaf hem geen enkele kans meer. Een partij om in te lijsten!
Hierna werd de stand weer gelijk getrokken op het bord van Alexander, die door de routinier Van der Kwartel werd gevloerd.
Alexander Zwanenburg (865) - André van der Kwartel (1081) 0 - 2
Met origineel spel heeft Alex zich gedurende 36 zetten staande gehouden, maar zijn stelling vertoont nu wel wat kwetsbaarheden. Vooral de randschijf op 16 en de hangende schijf op 41 springen hierbij in het hoog. Van het laatstgenoemde zorgenkindje had wit zich hier kunnen ontdoen via 37-32 met een gelijkwaardige stelling tot gevolg, maar helaas koos Alex voor het verliezende 37. 33-29? 23x34 38. 39x30 22-28!
Alexander Zwanenburg (865) - André van der Kwartel (1081) 0 - 2
Nu is de eerdergenoemde bevrijdingsactie 37-32 voor eens en altijd verhinderd. Vanwege de hangende schijf 41 is deze stelling voor wit op termijn altijd verloren, omdat zwart aan de rechterkant van het bord een extra schijf heeft. In de partij werd het lijden verkort door een aardige combinatie op schijf 16. Er volgde 39. 38-33 28x39 40. 43x34 14-19 41. 48-43? maakt de combinatie mogelijk ...27-31! 42. 36x27 6-11 43. 16x7 8-12 44. 7x18 23x42 en wit moest het even later opgeven.
Maar wederom kwam Rijnsburg op voorsprong, nu doordat Daniël scoorde tegen Peter van den Berg.
Daniël Boom (921) - Peter van den Berg (874) 2 - 0
In een door beide spelers goed gespeelde partij kwam na 45 zetten deze interessante stelling op het bord. Zwart aan zet heeft een probleem, want na het onafwendbare slaan met 32x21 blijft de 1-om-2 met 24-19 (14x23) 29x27 in de stelling zitten. Toch is er voor zwart een verborgen oplossing met een dubbel schijfoffer. Om te beginnen moet hij 14 weggeven, dus (14-19!) 24x13 en pas nu de partijzet (26-31!) 32x21 gevolgd door de plakker (20-24!) 36x18 (24x42). En omdat zwart dan twee zetten eerder op dam komt, kan hij het nog net houden. Van den Berg speelde in de partij meteen 45...26-31? 46. 32x21 22-28 (anders komt die 1-om-2) 47. 36x27 28-33
Daniël Boom (921) - Peter van den Berg (874) 2 - 0
Dit is waar de zwartspeler zijn hoop op had gevestigd. Als wit nu 38-32 zou spelen, dan laat zwart de schijf op 33 gewoon staan, om na het verplichte slaan via 20x40 door te breken. Daniël was echter bij de les en maakte hier dankbaar gebruik van de meerslagregel om de zwarte indringer terug te werpen: 48. 24-19! Geniaal - de twee ontvangen schijven worden vriendelijk geretourneerd aan de verzender. Waarna wit snel promoveerde op veld 1 en kort daarna de winst mocht noteren.
De pas 11-jarige Viviënne consolideerde deze voorsprong en bewees opnieuw haar groeiende talent door de 81-jarige Hein van Winkel op remise te houden.
Hein van Winkel (987) - Viviënne Meijer (382) 1 - 1
Er zit een lokzet in deze stelling, met wit aan zet, waarvan ik niet zeker weet of deze opzettelijk is aangebracht. Indien wit nu een dam op 2 zou halen via 37-31, dan speelt zwart listig (30-35) om na 2x30 zelf door te breken met 35x42, wat tot een remisestelling zou voeren. De veteraan Van Winkel doorzag deze truc en speelde daarom eerst het betere 38. 40-34. Hierdoor is voor zwart pionverlies niet meer te verhinderen. Zwart speelde 38... 30-35 waarna wit de dam haalde die meteen ten koste van één schijf weer werd afgenomen. Hierna had wit gedurende lange tijd een winststelling in handen. Maar Viviënne bleef stug doorzetten en bereikte, wonder boven wonder, uiteindelijk de volgende stelling.
Hein van Winkel (987) - Viviënne Meijer (382) 1 - 1
Nog steeds staat wit een schijf voor, maar door de zwarte dam zit er geen winst meer in.
Rijnsburg had het echter zwaar op de topborden. Als eerste moest onze teamleider Gé eraan geloven tegen Joop Burgerhout.
Joop Burgerhout (1129) - Gé Berbee (923) 2 - 0
Zwart aan zet staat lastig. Hij heeft een compacte schijvenmassa die moeilijk in beweging gebracht kan worden, terwijl wit aan de rechterkant alle vrijheid van spelen heeft. Toch kan zwart het houden als hij hier, ironisch genoeg, zijn stelling nóg iets compacter zou maken met (14-19). Er dreigt dan een losmakende 2-om-2 via (19-24) en (18-23). Om dit te voorkomen, kán wit dan wel via een combinatie die na (14-19) begint met 29-23 en 28-22 een schijf winnen, maar voldoende voor winst zou het uiteindelijke 4 tegen 3 eindspel dan niet meer zijn. In deze fase bleek dat beide spelers het niet 100% scherp meer zagen. Gé speelde 51... 14-20? en nu hád wit met 28-23 zwart bijna helemaal vast kunnen zetten, met een vlotte winst in het vooruitzicht. De witspeler continueerde echter met 52. 38-33? zodat zwart alsnog de eerder genoemde 2-om-2 had kunnen en moeten nemen. Het ging helaas echter verder met 52. 18-22? waarna wit uiteindelijk de volgende ideale stelling bereikte.
Joop Burgerhout (1129) - Gé Berbee (923) 2 - 0
Mooi gespeeld van Burgerhout, de oud-kampioen van Zuid-Holland. Zwart staat praktisch vast en moest een tweevoudige ruil uitvoeren met 56... 22-28 maar hierna leverde 58. 23-19 niet alleen winst van een schijf maar ook van de partij op.
En kort daarna bleek dat ook Mariëlle een nederlaag moest accepteren tegen Hans Kreder.
Hans Kreder (1092) - Mariëlle Meijer-Kromhout (1017) 2 - 0
Mariëlle speelde naar eigen zeggen een moeizame partij, waarbij ze onder meer niet tevreden was over de randschijf op 35. De diagramstelling die na de 40ste zet van wit ontstond is tricky, in die zin dat enkele van de zetten die zwart tot zijn beschikking heeft tactisch worden weerlegd. Zo volgt op achterlopen met (12-18?) eenvoudig 34-30. En komt na (6-11) het leuke offer 22-18! gevolgd door 33-29. De beste zet was de ruil (14-20) geweest, waarna de computer geen problemen meer ziet. In de partij werd echter eerst 40...12-17 41. 22x11 6x17 gespeeld, wat de zwarte korte vleugel teveel verzwakte. Hierna was er opeens geen houden meer aan.
Voor het eerst die middag keken we nu tegen een achterstand van 7 - 5 op het scorebord. Rudi van Velzen pakte vervolgens de twee matchpunten voor de Leidenaren door Arno te verslaan.
Arno Kooloos (1049) - Rudi van Velzen (1036) 0 - 2
Wat een prachtig plaatje na de 24ste zet! Zelf probeer ik dit soort stellingen tegen elke prijs te vermijden, aangezien mijn brein hiervoor te beperkt is. Het getuigt van lef om dit te durven spelen en daarover beschik ik ook niet. Overigens vindt de computer dit allemaal nog pico bello voor zowel wit als zwart! Uiteindelijk sprong dit geheel natuurlijk als een grote confettiebom uit elkaar. Hierna verkreeg zwart langzaam maar zeker steeds meer terreinoverwicht en een tempovoordeel van +7. Desondanks ontstond er op de 52ste zet voor wit nog een ontsnappingsmogelijkheid via een constructie die doet denken aan wat er in de partij Boom - Van den Berg gebeurd was.
Arno Kooloos (1049) - Rudi van Velzen (1036) 0 - 2
Wat had hier nog een theoretische remise kunnen bereiken via een aardige wending: 25-20! en nu (14x25) 35-30 (29x40) en omdat zwart nu op een tweeslag staat, kan wit de plakker 37-32 uitvoeren. Er komt dan een 2-om-5 eindspel uit dat remise is, omdat alle zwarte schijven in het midden van het bord staan en daardoor niet kunnen ontsnappen aan de witte dam. In de partij nam wit helaas de ruil 52. 39-33 28x30 53. 35x33 maar moest na ...23-28 meteen opgeven.
Het had weinig gescheeld of het was een 11 - 5 nederlaag geworden. Maar ondergetekende had het geluk aan zijn zijde en ontsnapte met een remise.
Edwin van Hofwegen (1202) - Eric van `t Hof (905) 1 - 1
Nadat de zwartspeler zich een zet of vijftig met hangen en wurgen overeind had weten te houden, was hij in de diagramstelling door te passief spel toch in een verloren stelling beland. Wit aan zet kan hier winnen met een dwangzet, die Van Hofwegen zeker gezien zou hebben, ware het niet dat de bedenktijd tot bedenkelijke proporties was gekrompen. Winnend is 39-33! (20-25) wat anders? en nu 29-24 creëert een vrij tempo (25x34) 38-32 (19x30) 33-29 (34x23) 28x6 met een overmachtseindspel voor wit. In de partij volgde 52. 38-32? en bleek de puntendeling niet meer te voorkomen.
Totaal kwam dit uit op een 10-6 verlies. Zeker geen schande tegen de op papier sterkere ploeg uit Leiden, dit tot vorig jaar nog een klasse hoger speelde. Bovendien waren er aan onze kant ook twee overwinningen en drie "blauwe" uitslagen. Tenslotte spreek ik nog mijn dank uit aan de familie Noordermeer die altijd garant staat voor goede koffie en thee tijdens de partijen.
Eric van 't Hof