Na de tumultueuze wedstrijd van twee weken geleden vertelde ik mijn teamgenoten dat als we serieuze kampioensaspiraties hebben, we toch echt uit een andere vaatje moeten tappen. Steven nam dat wat te letterlijk, maar de rest van het team heeft braaf geluisterd.
SNA Heerhugowaard was de tegenstander. Ze hadden nog geen punt weten te scoren, maar met alleen 12-18 en 11-9 nederlagen kon dat ook een beetje aan pech te wijten zijn. Voor mij persoonlijk was het een schok om te zien dat van het team dat in 2012 kampioen werd in de Hoofdklasse nog maar 3 spelers over zijn.
In de auto werd al gesproken over de volgende wedstrijd tegen Heijmans Excelsior, het enige team dat we, op dit moment, boven ons moeten dulden. De man met ervaring, Wim Bremmer, wees ons er echter fijntjes op dat we het over de verkeerde wedstrijd hadden. Eerst maar eens even van SNA winnen.
Zoals gewoonlijk zag het er rond een uur of 2 niet al te florissant uit. Richard Kromhout had een partijopzet waar de honden geen brood van lusten, en Arjen de Mooij was naar een onzorgvuldigheid in slecht klassiek terecht gekomen. Ook de stand van Richard Meijer bood op zijn zachtst gezegd geen kansen meer op winst. Daartegenover stond dat Cor een prima flankaanval had tegen Daan van Os. Op de andere borden was er nog niet veel aan de hand. Zo ondertussen weten we ook wel dat de punten in de tweede helft van de partij worden verdeeld, en dat bleek ook nu weer.
Het was Cor van Dusseldorp die de score opende. Zijn aanval was zo overweldigend geworden dat hij op de 33e ongegeneerd een schijfje kon oprapen. Daan vond het daarna welletjes een streek de vlag(2-0). Eric Hogewoning was de tweede gelukkige tegen Sierd van Randen. Met een soort van bomzet, maar dan zonder de inleiden meerslag wist Eric wel raad (4-0).
Steven den Hollande had een ogenschijnlijk krachteloos aanvalletje neergezet, maar de omsingeling van Raymond Koopmanschap was even krachteloos, hij had al vroeg schijven 2 en 4 opgespeeld. Het was waarschijnlijk realistischer geweest om gewoon als een blind paard op de aanval te blijven lopen, maar Raymond probeerde constructief te omsingelen. Daar wist Steven wel raad mee, zeker toen Raymond in een toch al erg slechte stand in een simpel dammetje liep (6-0). Richard Kromhout leek net als de vorige wedstrijd in een zeer matige korte vleugel opsluiting te staan. Dit keer kon hij zich echter, met hulp van tegenstander Theo Tesselaar, bevrijden. Toen het dan eenmaal zover was, was Richard niet meer te houden, en pakte hij de vierde overwinning (8-0).
Wim Bremmer had een prima partij gespeeld, maar Roy Coster goed speelde prima tegen, waarschijnlijk zat een winst er gewoon net in. Wim kwam uiteindelijk op dam, maar Roy was ook al doorgebroken, en het was al een 4-om-4 stand. Wim had juist deze variant gekozen vanwege de fraaie verborgen finesse als Roy dam zou halen. Op dagen als deze zit natuurlijk alles mee, en Roy haalde niets vermoedend dam waarna Wim gedecideerd toesloeg (10-0).
Hooligan Steven stond al 20!, 20!, 20! te scanderen, maar zover zou het niet komen. Richard Meijer had inderdaad geen enkele kans gehad, maar wel goed gekeept tegen Vitalia Doumesh. Nadat hij een dam toeliet kon hij met een tegencombinatie, met daarna een goed getimed offer, het punt veilig stellen (11-1). SNA moest lang wachten op het tweede punt. Thomas Wielaard had in de opening al, onterecht, een combinatie laten zitten, maar hield een prima omsingeling over. Na een afwikkeling even later leek het voordeel wat te verwateren. Hij molk het KVO-tje dat hij nog wel overhield echter prima uit, en liet Maurice Koopmanschap verder geen kans (13-1). Bij Arjen de Mooij waren de kansen gekeerd tegen Guido Verhagen, en hij kreeg in klassiek toch nog de kans om met tempovoorsprong een winstpoging te doen. Omdat Guido niet helemaal de sterkste verdediging vond werd dat uiteindelijk ook nog een winst (15-1).
Arie Schoneveld maakte de malaise voor de SNA-ers compleet door jeugdspeler Rene Emmaneel prima te omsingelen. Ook nadat er wat schijven vanaf gingen bleef Arie aan de leiding. Met goed blokkadespel kwam Arie tot een sterk eindspel. Het geintje dat hij erin bracht werd door Rene niet doorzien, zodat Arie zijn tweede overwinning van het seizoen bij kon schrijven (17-1). Jan van der Star was nog als laatste bezig geweest tegen Jan Groeneveld. Zij speelden een erg onderhoudende partij, met veel decorwisselingen. Uiteindelijk trok de SNA-se Jan aan het langste eind, maar dat eind was niet lang genoeg voor een serieuse winstpoging, remise dus (18-2).
Zover ik kan vinden de grootste overwinning in de (recente) clubhistorie. Helaas niet genoeg om de leiding te pakken, daar koploper Heijmans netjes 11-9 scoorde tegen 020. Dan moeten we die koppositie maar eigenhandig veroveren over twee weken!