Dat was wat de spelers van Rijnsburg zo rond een uur of 1 dachten. Steven den Hollander speelde als een razende met Wouter Morssink zijn lijfvariant mee. Waar hij dacht goed voorbereid te zijn, bleek dat op het bord anders uit te pakken, en binnen de kortste keren stond hij faliekant verloren. Gelukkig haalde Arie Schoneveld al vroeg in de partij een dam uit voor maar twee schijven .. die weer gewoon voor 1 schijf werd afgenomen en dus ook verloor.
Maar goed, twee nullen, dat moet met een paar overwinningen nog wel goed te maken zijn. Richard Kromhout ging daar vol voor met aantal kromme zetten, besteedde netjes zijn tijd, en werd a tempo gepoetst door Ali Fthalla die met 1.34u op de klok de felicitaties in ontvangst mocht nemen.
Steven had nog niet verloren, maar speelde eigenlijk voor spek en bonen door, en een (virtuele) 6-0 achterstand, dat ging RDC niet meer goedmaken. Toch? En op de andere borden had ook niemand voordeel, toch? TOCH? Haha, gefopt!
Want we hadden natuurlijk supersub Pieter Jan Rijken meegenomen. Hij moest halverwege afhaken in het halfopen klassiek, maar de strategie die hij daarna aanhield was even simpel als doeltreffend: tegenhouden op de lange vleugel, en doorbreken op de korte. Vlak na zijn overwinning stopte ook Steven met tegenstribbelen en stond er officieel 6-2 op het scorebord. Wim Bremmer had een wat ongelukkige stand tegen Martijn van der Klis en kon prima tevreden zijn met een puntje 7-3
Arjen de Mooij maakt in het vroeg middenspel een aantal verkeerde keuzes en had daarom geen enkel voordeel tegen Ruud de Kooter. Hij gooide er een voorpost tegenaan, in hoop ijzer met handen te kunnen breken. Waarom dit binnen 10 zetten tot een daverende overwinning leidde is onduidelijk, maar RDC deed weer mee voor de wedstrijdpunten! Richard Meijer maakte het helemaal bont. In een niks aan de hand stand liet hij zich (natuurlijk met het oog op de grote achterstand) vrijwillig een naamloos skelet aan leunen, waar natuurlijk geen bal van klopte. Tegenstander Jo Fijen wist daar gelukkig geen raad mee, en Richards roekeloosheid werd beloond met een overwinning. 7-7
Dat RDC uberhaupt nog gelijk zou komen, daar had niemand rekening mee gehouden. Maar plotseling leek er misschien ook nog wel een overwinning in te zitten. Eric Hogewoning had namelijk netjes gekeept tegen Richard Treur, en Jan van der Star had z’n mooie stelling tegen Micha van Tol dan wel een beetje verklooit, maar wist er toch gewoon een puntje uit te slepen. En als laatste was Cor van Dusseldorp aan het dammen tegen Ronald van Egmond. Hij was weer eens een ouderwetse Cor partij aan het spelen. In het late klassiek-achtige middenspel leek het voordeel niet al te groot, maar met mooi technisch gepiel wist hij van Egmond in grote problemen te brengen en zo een doorbraak voor een schijf te forceren. De daarna gehaalde dam werd nog wel afgenomen, maar Cor kon met zijn 4 schijven de drie van van Egmond in bedwang houden, waardoor de teamoverwinning een feit was!
Wat verdwaasd liepen de spelers van Rijnsburg rond. Hadden we nou echt nog gewonnen?