De laatste wedstrijd van dit seizoen was een thuiswedstrijd tegen voormalig titelkandidaat Huissen, wat dit seizoen zwaar onder hun kunnen presteerde. De paring viel niet verkeerd uit en vol goede moed begonnen we.

Als eerste was Wim Bremmer klaar. Zijn tegenstander bood ergens rond zet 20 al remise aan, wat normaal in een 0-0 score zou eindigen, Wim besloot samen met zijn tegenstander er nog een paar zetten aan te raffelen zodat de 40 zetten en er een normale 1-1 score geschreven mocht worden. De regel zou gewijzigd moeten worden in, wie voor de 40^e zet remise aanbied krijgt een nul. Dus dan zou de score nu 1-0 voor RDC zijn.

Als tweede was Thomas Wielaard klaar, zijn opponent gaf de indruk liever bij RDC te spelen dan voor Huissen, maar Thomas als echte gentleman weigerde deze vorm van competitievervalsing en dus werd er besloten tot 1-1. RDC staat nog steeds voor met 2-1. Als derde was Cor van Dusseldorp uit. In een totale remise stand wilde hij het even remise forceren, een kleine misrekening werd hem fataal, maar dat is hem bij deze vergeven. Dus eigenlijk nog steeds een voorsprong van 3-2.

Steven den Hollander had de stunt van deze ronde kunnen maken. Vanuit de opening werd veelvoudig Nederlands Kampioen Baljakin weggespeeld. Op het moment suprême mist Steven echter de winst, maar als deze weggooier gewoon had gewonnen hadden wij onze voorsprong uitgebreid naar 5-2. Arjen de Mooij trof een invaller, normaal kun je de twee dan eigenlijk wel opschrijven, dat doen we bij deze dan ook. Een mooie 7-2 voorsprong.

Pieter-Jan Rijken bedacht een compleet nieuw speltype, maar hier heeft waarschijnlijk nooit meer dan verlies ingezeten. 7-4. Eric Hogewoning had een zware middag, na eerst in de opening zijn ongelijk te hebben moeten erkennen, bleef hij licht onder druk staan. Om dan door je vlag te gaan is wel een hele botte manier om de partij te verliezen. 7-6.

Richard Meijer had een redelijk makkelijke partij waarin het evenwicht niet noemenswaardig werd verbroken. Met een remise werd het puntentotaal weer iets opgeschroefd. 8-7. Richard Kromhout had een complete off-day, maar zijn tegenstander weigerde om te winnen, dus werd het remise. 9-8.

Als laatste zat Arie nog, Arie speelde tegen voormalig wereldkampioen Valneris. Arie speelde een dijk van een hekstelling en kwam daardoor een schijf voor. Een normaal mens geeft dan op, maar Valneris niet. Die bleef tegen beter weten doorgaan en alleen daarom al schrijven wij  een overwinning voor Arie. 11-8. Dat is de uitslag die de velen toeschouwers van de wedstrijd in hun hoofd mee naar huis namen. Dat het op papier 4-16 werd, is enkel voor de geschiedenisboekjes.

Na elf nederlagen achterelkaar wordt er natuurlijk hard aan de stoelpoten van de coach gezaagd, maar het bestuur houdt het volledig vertrouwen in hem. (Lees er is geen geld om zijn afkoopsom te betalen.) Na zo’n dramatisch seizoen verdienen de spelers natuurlijk geen vakantie er dient direct weer hard getraind te gaan worden, om volgend seizoen wel te kunnen vlammen. Behalve dat men eigenlijk allemaal verplicht is om mee te doen met het kampioenschap van Rijnsburg, zal er ook aan de conditie moeten worden gewerkt. Op dit moment zijn er gesprekken gaande met twee trainsters, om wekelijks een uurtje te gymnastieken. Dus wie onze spelers eerdaags, ‘voetje van de vloer tikkertje’, een radslag en een handstand wil zien maken, de trainingen zijn niet besloten en voor een ieder vrij toegankelijk, elke vrijdag rond de klok van achten kunnen de matadors worden bewonderd.