Niet veel soeps, maar met lichtpuntjes

Ook in de derde wedstrijd in de Ereklasse kon RDC 1 geen potten breken. 16-4 tegen Van Stigt Thans 1, tot nu toe de zwaarste nederlaag, en niet alleen op het scorebord. Van de 6(!) nederlagen waren er 5 volledig kansloos.

Toch hebben we - en terwijl ik dit schrijf bedenk ik me dat Kees Majoor trots op me zou zijn geweest - veel geleerd. Steven den Hollander was de eerste die zijn partij moest opgeven. In de opening ging hij er met gestrekt been in. Vipulus bood hem al vrij snel een grote ruil aan, maar dat was aan Steven niet besteed. Hij zette vol door in een riskant Roozenburg opstelling, maar wel zonder kennis van zaken. Na 20 zetten resulteerde dit in schijverlies en niet veel later partijverlies.

Arjen de Mooij constateerde na 5 zetten al dat hij geen idee had waar hij mee bezig was. Dat resulteerde in veel tijdgebruik, wat de zetten er echter kwalitatief niet beter op maakte. Toch gaf Rob Clerc, zijn tegenstander, aan dat de opening zeer wel speelbaar was. Arjen durfde het echter niet aan om volledig door te zetten, haakte af en werd daarna met harde hand positioneel gekraakt.

De derde nederlaag kwam op conto van Wim Bremmer. Hij verscheen al niet in optima forma aan de start. Hij koos voor een wat merkwaardige opening, waardoor hij uiteindelijk met een te volle lange vleugel overbleef. Vermoedelijk wilde Wim voorkomen dat hij in een stand kwam die in een Masterclass was behandeld. In dit geval was  “the cure worse than the disease”. Wim bracht nog wel even leep een klemzet in de stand, maar Frits schoof zijn schijf, gelukkig voor hem, de juiste kant op zodat dit feest niet doorging. Uiteindelijk was de stand van Frits veel flexibeler en werd Wim er vakkundig afgetikt.

De titel beloofde lichtpuntjes en die waren er ook. Zo hield Richard Meijer voor de 3e keer op rij prima stand. Tegen Casper Remeijer kwam hij in een geliefde theoretische Roozenburg opening. Hoewel hij ook geen potten kon breken kwam hij geen moment in gevaar en kon hij op de 40e zet netjes een remise aantekenen. Hierbij moet overigens wel opgemerkt worden dat het ook niet had misstaan om gewoon even door te spelen. We zitten immers ook om ervaring op te doen.

Ook Cor van Dusseldorp haalde natuurlijk een punt. Voor het eerst trof hij dit seizoen een op papier sterkere tegenstander (maar liefst 7 ratingpunten). Thomy Lucien Mbongo koos voor een aanval. Cor speelde dit natuurlijk principieel tegen. Uiteindelijk leek Cor nog wel wat druk te krijgen, maar meer dan optisch was het niet.

Gera Hol had haar tweede invalbeurt dit seizoen, en ze werd weer verschrikkelijk voor de leeuwen gegooid. Dit keer was Anatoli Gantwarg. Deze liet geen spaan van haar heel. Al op de 19e zet moest er een schijf ingeleverd worden. Daarna wist zich nog moedig tegen de bierkaai te vechten, maar meer dan dat ook niet.

De partij van Richard Kromhout is wat lastig te duiden. Tegen Jeroen Kos speelde hij een Roozenburg partij, en leek al snel gewoon een schijf kwijt te zijn. Iedereen die het zag schudde meewarig het hoofd, en ook Kos moet zich afgevraagd hebben waar Richard toch mee bezig was. Toch werd de schijf 12 zetten later, vermoedelijk noodzakelijk, weer teruggegeven, waarna Richard nog vol voor de winst kon gaan. Uiteindelijk lukte dit niet een bleef Richard enigszins gefrusteerd nog wat lang doorspelen, maar moest toch genoegen nemen met een puntje.

De relevatie, everlatie, veleratie... positieve verrassing van dit seizoen is Thomas Wielaard. Hij mocht aantreden tegen GMI Ron Heusdens en toonde aan zijn klassiekers beter te kennen. Zoals Martin Dolfing meldde op toernooibase: “Het is vrij bekend dat wit 7.22-28 beter niet kan toelaten.” Dat deed Ron dus wel, waarna hij de hele partij achter de feiten aan liep. Ron zou Ron niet zijn als hij desondanks niet toch nog een kansloze winstpoging deed. Hierdoor kwam Thomas bijzonder dicht bij de eerste overwinning van een RDC-er in de Ereklasse. Helaas was dat nog net een technisch stapje te ver, maar een dezer dagen gaat het gebeuren!

Eric Hogewoning was ook dicht bij een verrassende remise tegen Anton van Berkel. Na een moeilijk middenspel wist hij zich toch nog naar dam te wurmen, waarna hij uiteindelijk in een 4 om 3 eindspel terecht kwam. Dit was ongetwijfeld remise te maken, maar Eric liet zich verleiden achter een schijf te lopen waarna Anton met een smerige meerslagmanoeuvre de partij alsnog naar zich toe trok.

Arie Schoneveld moest uiteindelijk de gifbeker helemaal leeg drinken. Tegen Hein Meijer werd hij op de door Hein zo vaak gehanteerde wijze gepoetst, opgevouwen en afgeslacht. Arie gooide er natuurlijk wel nog even een schijf tegenaan zodat ie 15 zetten door kon blijven spelen, maar daar maak je Hein niet zenuwachtig mee. Aan zijn gezicht te zien wel ‘licht geirriteerd’. Wij danken Arie voor de analyse/zuivere drink-tijd die hij ons daarmee heeft geschonken.